Tja, dat was het dan.. Met een heel dubbel gevoel schrijf ik deze laatste blog.

Wat heb ik hier een onvergetelijke tijd gehad!
Allereerst alle mensen die ik hier heb leren kennen. In Paramaribo wonen erg veel Nederlandse studenten waar ik veel mee heb gefeest in dit land. Maar naast de feestjes hebben we ook super mooie trips gemaakt. Blanche Marie, Blaka Watra, Stone eiland.. noem het maar op.

Naast alle vrijheid had ik natuurlijk ook nog het onderzoek. Samen met Yvonne heb ik onderzoek gedaan naar de kwaliteit van het klassenmanagement en het pedagogisch handelen van de leerkrachten op een basisschool in Suriname. We zijn hier met open armen ontvangen door zowel de collega's als de leerlingen. Zelf heb ik super veel geleerd op deze school. Zo is het onderwijs anders dan in Nederland, wat in het begin wennen was. Wat een verschil was zag ik zelf al snel als een ontwikkelpunt voor de school, maar als je erover na ging denken en erover in gesprek ging met de leerkrachten kwam je erachter dat het de Surinaamse cultuur is én daar is helemaal niks mis mee! Na sommige tegenslagen tijdens het onderzoek waarbij sommige dingen anders gingen dan gepland kunnen wij wel zeggen dat het onderzoek af is! En we zijn er trots op!!

Zoals ik al zei heb ik veel van het land gezien. De jungle, het moerasgebied, de savanne, de verschillende culturen.. noem maar op. Met of zonder gids(en) wij redde ons wel! Zo heb ik de meeste trips met een gids gedaan, maar heb ik samen met acht meiden ook een weekend een busje gehuurd en gingen we zelf gids spelen! Deze roadtrip zal ik ook nooit vergeten, wat een top weekend was dat! Maar zo denk ik eigenlijk over alle trips. Altijd als ik thuis kwam na een trip en met bijvoorbeeld mama ging skypen zei ik als eerste "Mam! Dit was zo'n gave trip!", waarop mama dan zei "Ja, zo kom je na elke trip terug!".

Over mama gesproken.. mama en marlijn zijn ook nog langs geweest wat ik echt heel erg fijn vond. Soms heb ik hier momenten gehad, vooral in het begin, dat ik naar huis wilde omdat ik de mensen in Nederland erg miste. Toen mama en marlijn kwamen hoefde ik hen niet meer te missen en kon ik volop genieten van het samen zijn. Ook met hun heb ik nog wat trips gemaakt en heb ik geprobeerd om ze een beeld van Suriname te geven.

Zoals ik deze blog begon; met een dubbel gevoel naar Nederland.. Voordat ik naar Suriname kwam had ik een beeld van dit land, maar dit beeld is zo veranderd! Ik wist niet dat het zo'n mooi land was (qua binnenland, want de stad is minder mooi). Suriname heeft onwijs veel verschillende culturen en de meeste inwoners van het land zijn erg gastvrij. Zo is mij afgelopen maanden opgevallen dat als je met een Surinamer praat over Suriname dat je de tijd moet nemen. Ze zijn erg trots op hun land en willen je alles vertellen over het land. Zo ben ik veel te weten gekomen over Suriname en weet ik zeker dat ik nog een keertje terug kom, want ik heb nog lang niet alles gezien!

Nou lieve mensen,

Nog een weekje en dan zal ik weer op Nederlandse bodem zijn!

Brasas foe mi tra oso sranang

Hieronder nog een aantal foto's van afgelopen tijd: