De eerste week is alweer voorbij..

Zo gek is dat.. dan zit je al een aantal jaar te praten over Suriname en dan zit je er nu opeens alweer een week...

De eerste week is goed bevallen. In het huis hebben we het erg gezellig onderling. We begonnen, toen niemand nog naar stage hoefde, met thee in de ochtend op het balkon, gevolgd door een ontbijt op de veranda. Heerlijk zo'n begin van de dag. Hoe het nu loopt met de stage kom ik later op terug.

Overdag is het hier zo'n 30-35 graden, en niet de graden in Nederland.. ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar je zweet echt overal en veel. Ook de muggen vinden mij lekker hier, helaas. Elke dag krijg ik weer een paar 'mooie' plekken erbij die erg veel jeuken, maar dankzij de 'Tropical Bush' (een wondermiddel tegen muggen) wordt het al een stuk minder.
Boodschappen doen is hier een hele onderneming. We dachten dat de Chinees goedkoper was dan alle andere supermarkten. De kleine supermarkten hier worden allemaal gerund door Chinezen, vandaar de naam. Ook hebben we hier in de buurt een Choi's en een Tulip supermarkt. Deze supermarkten zijn te vergelijken met de Albert Heijn in Nederland. Ze hebben er namelijk ook echt alles wat je in Nederland ook kunt kopen, dus we komen niks te kort.

Omdat het overdag zo warm is hadden we bedacht om gezellig met de hele groep, 17 studenten vanuit Windesheim, te gaan zwemmen. Dit was ook erg gezellig, maar ook een mooi avontuur. Wij werden door Bryan (onze vaste taxichaffeur) naar een zorghotel gebracht. Wij dachten dat dit verzorgd zou zijn, maar nee.. het water was gewoon groen. Wij de rest van de groep bellen en naar een ander zwembad gegaan. Ook dit water was groen, maar er zwommen veel Surinamers dus dit durfde we aan. Achteraf gezien was mijn bikini hier niet blij mee, want deze is op plekken groen uitgeslagen. Ook het haar van een aantal medestudenten werd groen... Geen succes dus.

Naast het zwemmen proberen we met de fiets nieuwe plekjes te ontdekken in de stad. Zo komen we regelmatig langs de Palmentuin en Fort Zeelandia (hier zijn de decembermoorden geweest). Vandaag zijn Yvonne (huisgenootje) en ik naar een markt geweest waar ze van alles en nog wat verkochten. Van kleding tot potten en pannen tot gedroogde bladeren waarvan de locale bevolking medicijnen maakt. Erg indrukwekkend om dit te zien. Ook hebben Yvonne en ik kennis gemaakt met een aantal nieuwe groenten/fruitsoorten.

Naast het leven overdag is hier natuurlijk ook een nachtleven waar we al wat van hebben mogen proeven. Zo gingen we donderdag's met een partybus naar Havannah Lounge wat erg gezellig was. Zaterdag's gingen we naar een festival genaamd 'Dare to', 's middags gingen we hier lekker zwemmen, na het zwemmen gingen we naar huis om te eten en ons op te frissen en vervolgens gingen we er weer heen om te feesten! Ook dit was weer erg leuk!

Oja, ik zou terugkomen op mijn stage. Of eigenlijk.. de stage die ik nog niet begonnen ben. Het gaat behoorlijk op z'n Surinaams. Yvonne en ik moeten vanaf Paramaribo met twee bussen naar Nieuw Amsterdam. De school is geen probleem, de eerste bus is geen probleem, maar nu komt het... de tweede bus zit vol. In Suriname is het zo dat docenten in de eerste schoolweek af kunnen vallen en dit betekent dan dat er plek vrij komt in de bus. Voor ons is het nu afwachten of er plek vrij komt en anders gaan we naar een andere school toe. Wel hopen we komende week aan de slag te kunnen op kantoor en/of op andere scholen in de stad om toch te beginnen.

Vanmiddag een hangmat gekocht dus die ga ik zo maar eens even uittesten..

Lieve allemaal, dikke kus en knuffel vanuit het bruizende, tropische Paramaribo!

Eindelijk is het zo ver!

Daar zit ik dan.. op mijn verranda voor mijn nieuwe huis in Paramaribo (7.30uur lokale tijd). Gisteren begon het grote avontuur en heb ik op schiphol afscheid genomen van m'n lieve gezin en vriend. Na een hele relaxte vlucht kwamen we aan op het vliegveld en moesten we een tijdje wachten bij de paspoortcontrole. Waar je in Nederland tegenwoordig binnen een kwartier door alle controles heen bent duurde het hier iets langer. Zo zat hier één meneer in een locketje die de hele rij moest controleren, ook wel weer lachwekkend en er was airco, dus het maakte ook helemaal niks uit. Eenmaal door de controle heen stond mijn koffer al op me te wachten, gelukkig! Ik liep met twee meiden van de groep naar de aankomsthal en daar stonden twee Surinaamse mannen ons op te wachten met een handgeschreven 'Windesheim' bordje. Ze leidde ons naar de bus. En ja het is waar wat ze zeggen.. de warmte is niet te beschrijven in woorden, je moet het gevoeld hebben om het te kunnen begrijpen. Eenmaal bij de bus (zie foto) werden onze koffers naar binnen getild. De busreis duurde iets meer dan een uur, maar wat een mooi land is dit zeg! Vanuit het vliegtuig konden we al grote delen van de jungle zien en in de bus heb ik mijn ogen uitgekeken.
Na de busreis kwamen we bij ons huis aan waar onze begeleidster ons hartelijk verwelkomde met eten en drinken. De sloten van het huis werden uitgelegd en ja.. dan begint het avontuur echt... Samen met mijn huisgenootjes, we wonen met z'n vijfen, dronken we nog gezellig wat. Toch wilde ik graag douchen want van alle warmte voel je je niet heel fris meer op een gegeven moment. Eenmaal onder de douche wilde ik de kraan open draaien waarnaar de douchekop sprong. Onze huisbazin reageerde snel op ons en kwam er direct aan. Als het goed is word het allemaal zsm vervangen.

Tja.. daar zit ik dan op m'n verranda, uitkijkend naar junglebomen, mooie huizen.. het voelt echt een beetje als een paradijsje hier!