Wat regen kan doen...

Zoals jullie misschien wel merken vergeet ik soms een blog bij te houden. Het is lastig om alles in één keer te vertellen, omdat ik hier onwijs veel doe en mee maak. Toch heb ik nu een extra blog om jullie op de hoogte te brengen van een avontuurlijk weekend.

Zondag tot dinsdag ging ik op trip. De trip was naar Tibiti, dit is een rivier ten zuid westen van Paramaribo en niet al te ver rijden. Een aantal dagen eerder was ik hier ook al geweest, maar deze trip verliep toch even wat anders...

Samen met twee andere Nederlanders, Randy en Remon vertrokken we met de open jeep. We merkten dat het al aardig begon te regenen, maar dit mocht de pret niet drukken. En.. liever regen in de auto dan 's avonds bij het kampvuur. Eenmaal bij Tibiti aangekomen stapte we over op de boot om een mooie plek te zoeken wat ons kamp zou worden. Deze plek werd snel gevonden. Het was een soort eilandje. Denk hierbij aan een grote rotsblok van 6 bij 4 meter met een aantal bomen. Aan deze bomen maakten we zeilen vast voor als het zou blijven regenen (wat we natuurlijk niet hoopten!). Ook bonden we de hangmatten aan de bomen en hebben we heerlijk genoten van het uitzicht. Het is een gebied met veel vogels wat de omgeving erg levendig maakte! Na een vrij korte nacht maakten we maandag, opnieuw door de regen, een junglewandeling. Denk hierbij niet aan een weg door de jungle, maar aan een zelfgemaakt pad. Randy voorop met een houwer (kapmes) om de weg vrij te maken en wij erachteraan. Veel mooie bomen gezien, veel geleerd over het nut van deze bomen en vooral weer genoten van de mooie natuur. Na de wandeling weer lekker gegeten en natuurlijk ook weer gerust. Helaas bleef het regenen maar nog steeds bleven we genieten. Tot de nacht van maandag op dinsdag... Doordat het zo onwijs veel regende en de rivier naar beneden afloopt begon het water steeds meer te stijgen. Toch hoefden we ons geen zorgen te maken en konden we lekker slapen. Eenmaal in de hangmatten werd een van de andere Nederlanders wakker, omdat zijn hangmat in het water hing. Wat bleek; het water was iets te snel aan het stijgen. Nog steeds hoefden we ons geen zorgen te maken en zou alles goed komen. De hangmatten weer wat hoger gehangen en weer gaan liggen. Tot een half uur later bleek dat ons eiland wel erg klein begon te worden en het misschien toch wel verstandig was als we de spullen in vuilniszakken gingen doen voor het geval dat het hele eiland onder water zou lopen.

En wat bleek; ons mooie kamp konden we gaan opbreken, want het eiland zou inderdaad onder water lopen.

Randy en Remon haalden de visnetten op die we de dag ervoor geplaatst hadden en wij ruimden alle spullen op. In het donker met stromende regen voeren we terug naar de auto. Bedenk hierbij dat het ongeveer 3 uur 's nachts was, doorweekt van de regen en koud. Na een lange tocht kwamen we bibberend van de kou weer aan bij de auto. Hier een nieuw kamp opgezet om even op te warmen met een kopje thee en toch nog even wat te slapen. Na wat rust te hebben gepakt vertrokken we via Tibiti Sula naar zanderij en was de avontuurlijke trip ten einde!

Nog nooit heb ik het zo veel en hard zien regenen.
Nog nooit heb ik beseft dat een eiland kan overstromen door deze regen.
Door de vele regen in februari is er ook een dorp in het binnenland overstroomt. Deze trip heb ik veel aan deze inwoners gedacht die door de sterke stroming veel spullen en misschien wel naasten zijn verloren.

Ik ben blij dat ik weer heelhuids in de stad ben.
Samen met papa (die gisteren aangekomen is) zal ik genieten van mijn laatste tijd hier.
Herinneringen op doen die ik nooit meer zal vergeten en vooral levenslessen op doen die ik mijn hele leven bij mij zal dragen!

Genieten, genieten en nog meer genieten!

Het is alweer even geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van al mijn avonturen. Dit komt voornamelijk doordat ik vrij weinig thuis ben. Ik probeer zo veel mogelijk dingen te doen en volop te genieten van mijn tijd hier. En dat lukt! Ik geniet echt enorm, het voelt alsof ik weer thuis ben!

Kraamvisite

In het afgelopen jaar dat ik in Nederland was hebben twee vrienden van mij een dochtertje gekregen. Dit prachtige meisje mocht ik bewonderen. Wat een onwijs mooi kindje. Heel rustig en nog heel erg klein! Als cadeautje had ik uit Nederland een rompertje meegebracht met ‘I love Amsterdam’. Toen ik dit in Amsterdam met mama en Marlijn kocht dacht ik dat het te klein zou zijn. Eenmaal voor de prachtige meid gehouden bleek het nog veel te groot te zijn!

Samen met een aantal andere vrienden hebben we heerlijk buiten gebarbecued en was er speciaal voor mij Javaanse bami gemaakt, mijn favoriet! Ik vond het een geweldige dag om iedereen weer te zien en samen te zijn!

Bigi poika / tibiti sula

Het binnenland is hetgeen waar mijn hart echt ligt. Het moment dat je richting de jungle rijdt en van een asfalt weg een bauxietweg op rijdt geeft mij een heerlijk gevoel. Je komt bijna geen andere mensen tegen, geen andere auto’s en je hoort alleen maar vogels fluiten!
Gelukkig mocht ik weer het binnenland in en gingen we naar Bigi Poika. Dit is een inheems indiaans dorp waar we de volgende dag een kijkje gingen nemen. De eerste dag reden we iets voor het dorp de jungle in waar we op een heerlijke plek ons kamp op hebben gezet. Naast een kreekje hebben we geslapen in onze hangmatten.

De volgende ochtend weer lekker zwemmen in het kreekje en langzaam het kamp opbreken om vervolgens door te rijden naar Bigi Poika. Hier eenmaal aangekomen werd ik stil. Ik blijf het bijzonder vinden hoe mensen in het binnenland leven. Ze hebben, in vergelijking met Nederland en Paramaribo, vrij weinig. Leven voornamelijk van de natuur en genieten van het leven met elkaar. We leerden een meneer kennen die veel kon vertellen over zijn leven. Samen met zijn familie maakte zij cassavebrood. Deze verkopen ze elke zondag op de markt in de stad. Wij mochten zien hoe ze deze maken en hebben het geproefd; heerlijk!

Uit het dorp reden we door naar Tibiti Sula. Ik was hier nog niet eerder geweest en wist ook niet wat ik kon verwachten. Na een rit door de jungle konden we niet verder met de auto. We pakten onze belangrijke spullen en liepen een stukje verder. Hier was een erg indrukwekkende stroomversnelling waar we ook in konden zitten.

Na even gezwommen te hebben en vooral genoten te hebben van het uitzicht reden we een stukje terug met de auto. Hier hadden we een huis zien staan van houthakkers. Deze waren niet aanwezig dus hebben wij hier geslapen. Weer aan een onwijs mooi kreekje hebben we in onze hangmatten in het huisje geslapen!

Nadat we het kamp klaargemaakt hadden gingen we even lekker ontspannen bij het kreekje. In mijn ooghoek zag ik een enorme kop op ons afkomen. Snel Randy erbij geroepen want het leek wel een mega grote anaconda. Wat bleek… het was een reuze otter! Eenmaal bijgekomen van de schrik hebben we lekker gegeten. Na het eten gingen we nog opzoek naar dieren. Toevallig of niet… maar we vonden nu wel een echte anaconda! Het was nog een kleine maar wel heel erg mooi!

Holi Pagwa

Zondag 12 en maandag 13 maart was het holi pagwa in Suriname. Dit is een hindoestaans feest waarbij ze het slechte achter zich laten en verbranden en het goede meenemen. Deze verbranding vond zondag plaats. Samen met het huis van Anouk gingen we met een hindoestaanse man mee naar het ritueel. Eerst werden er allerlei rituelen gezongen en vervolgens werd een grote stapel in de brand gestoken. Hierna volgde een feest.
Maandag was pagwa in de stad – dresscode; een wit shirt. Dit omdat er met kleurpoeder werd gegooid en met een wit shirt was dit het beste te zien! Zowel in de palmentuin als op het plein was er feest. In de palmentuin waren er verschillende bandjes die optraden en natuurlijk veel eten! Op het plein was een feest van ‘Lustig’. Vorig jaar was ik bij een ‘Lustig’-feest voor oud en nieuw. Dit was erg gezellig. Samen met vele studenten en Surinamers genieten van de zon en de muziek onder het genot van een drankje!

Savanne en Palulu

Omdat ik hier toch echt ben om te genieten van de jungle ging ik weer de jungle in. Dit keer niet ver rijden, maar vooral een paar dagen rusten en genieten. We vertrokken naar een savannegebied in de buurt van het vliegveld. Hier sliepen we in een soortement huis. Na gegeten te hebben en natuurlijk weer gerust te hebben maakten we een kampvuur om te genieten van de onwijs mooie sterrenhemel met als achtergrond geluid vogels. Onze rust werd snel verstoord door een grommend geluid. Randy dacht in eerste instantie dat het een uil was, maar niets bleek minder waar; het was een haas! Aangezien we niet veel eten mee hadden genomen omdat we zelf wilde jagen kozen we ervoor om de haas te schieten. Direct schoongemaakt en de volgende dag gegeten op Palulu. Wat is dit onwijs lekker zeg!
Na nog meer gerust te hebben in de savanne reden we naar Palulu. Dit is een plek waar je kan kamperen. Er zijn drie kampen aan een lange kreek. Een van deze kampen konden wij gebruiken; ‘Herman kreek’. Hier hebben we natuurlijk weer gerust en veel gezwommen.

Al met al waren het super ontspannen dagen en heb ik enorm genoten van de mooie natuur van Suriname.

Aangezien mijn laptop niet helemaal meewerkt volgen de foto's nog!

It's good to be back!

Lieve allemaal,

Leuk dat jullie weer benieuwd zijn naar mijn avonturen!

Donderdag kwam ik na een goede vlucht aan in Suriname. Ik vond het gek om hier na ruim een jaar weer te zijn, maar ook voelde het meteen weer erg vertrouwd. Dit komt voornamelijk omdat er niks, maar dan ook echt niks veranderd is!

Zaterdag ben ik meteen de jungle in gegaan. Samen met een aantal andere stagiaires zijn we op quads door de jungle gaan rijden. Foto's hiervan volgen nog! Deze dag was erg mooi, langs veel bekende plekjes gereden en we hadden gelukkig (op een paar harde buien na) goed weer! Om een indruk te geven, op een vlak gedeelte reed je rond de 70 km/h!

Zondag ben ik samen met Anouk de jungle in gegaan voor onze eerste trip. Anouk heb ik voorafgaand aan deze vakantie leren kennen in Nederland, zij gaat hier voor een maand vrijwilligerswerk doen in een kindertehuis. We vertrokken op z'n Surinaams een paar uur te laat vanuit de stad (Paramaribo) om naar Lelydorp (ruim een uur rijden) te gaan. Hier stond Randy ons op te wachten met onderstaande auto.

Zoals je ziet zat er alleen een dak op en waren er geen zijkanten, oftewel; als het regent word je nat. Gelukkig hebben we het grotendeels droog gehouden, maar tijdens een regenbui konden we er ook wel weer om lachen! We vertrokken naar het blaka watra gebied om vervolgens via mooie plekjes uit te komen op mijn favoriete plek in Suriname; de berg. Hieronder volgen wat foto's van de mooie plekjes die we onderweg tegen kwamen.

(bovenstaande foto is een grote kreek met blauw water "blue watra" in tegenstelling tot alle andere kreekjes in Suriname die zwart water hebben)

(bovenstaande foto is een indruk van de wegen in de jungle "het bos", het is niet op alle stukken zo vlak!)

(bovenstaande foto is Bertje de slang van Randy. Enorm gegroeid afgelopen jaar, maar nog steeds heel lief)

Na een lange, maar zeer mooie tocht kwamen we aan op de berg. We hadden snel ons kamp opgezet voor het donker werd. Nadat dit geregeld was konden we genieten van een onwijs mooie zonsondergang. De reden waarom ik zo van deze plek hou is omdat je uitkijkt over een groot stuk van de jungle. Het enige wat je hoort zijn vogels en brulapen dus je komt hier volledig tot rust!

(bovenstaande foto is op de berg genomen toen het nog licht was)

(bovenstaande foto is op de berg genomen toen de zon onder ging)

Toen de zon eenmaal onder was begon Randy met koken. Net als vorig jaar kregen we overheerlijke zelfgemaakte frietjes! En om nog enigszins gezond te doen hadden we ook komkommer en tomaat!

Voor de rest van de avond hebben we een kampvuur gemaakt, veel gepraat met elkaar en vooral genoten van de rust. Op een gegeven moment hoorde ik geluiden van padden en kikkers, zoals sommigen weten vind ik niet veel dieren eng, maar padden en kikkers... nee daar heb ik liever niks mee te maken! Toch vond Randy het nodig om deze op te gaan zoeken en heb ik voor het eerst in mijn leven een pad vastgehouden (ik denk ook de laatste keer). Onderweg kwamen we veel nachtzwaluwen tegen en daar moesten we natuurlijk ook even mee op de foto. Op onderstaande foto is het een baby nachtzwaluw.

Na een aantal uur in de hangmat te hebben geslapen werd ik wakker van de brulapen. Het was een korte nacht, maar kregen een heerlijk ontbijt; scrumbled egg met koffie! Na het ontbijt nog even gerust in de hangmat om vervolgens vol goede moed te beginnen aan de terugreis. Om te laten zien dat niet alle wegen zo zijn als een van de foto's hiervoor, nog even een foto van een echte jungleweg!

De terugreis zat vol avonturen. We hebben verschillende apen gezien (zijde apen en doodskop apen). We hebben mijn grootste droom in vervulling laten gaan: een luiaard zien én uiteindelijk hebben we er een vastgehouden!!! We hebben onderweg gezwommen in een kreekje om enigszins schoon te worden. En we zijn naar verschillende inheemse dorpen geweest (cassipora en redi doti). In cassipora kwam Randy bekenden tegen en hebben we zelfgemaakte indiaanse wijn geproefd (ZOET!). In redi doti zijn we omgetoverd tot echte indianen door een bepaalde vrucht op onze wangen te smeren.

Al met al was het een onvergetelijk weekend en ben ik blij om weer terug te zijn in Suriname!

(hieronder volgen nog een aantal foto's van de terugreis)

(op bovenstaande foto zijn twee zijde apen te zien)

(op bovenstaande foto liggen Anouk en ik uit te rusten nadat we gebaden hadden in het kreekje)

(op bovenstaande foto zijn huizen te zien uit het dorp Cassipora)

(op bovenstaande foto is een oud klaslokaal te zien in Redi Doti)

(op bovenstaande foto drink ik uit een jonge kokosnoot die we vervolgens op hebben gegeten)

(op bovenstaande foto is mijn grootste droom uitgekomen! wat een lieverd)

Nieuw avontuur

Over twee nachtjes slapen is het zover... ik ga terug naar Suriname!
Ruim een jaar geleden schreef ik mijn laatste verhaal in Suriname en ik zal jullie komende maand weer op de hoogte houden van mijn avonturen.

A.s. donderdag 2 maart zal ik vertrekken en 31 maart zal ik weer terug zijn op Nederlandse bodem.
Een korte tijd dan afgelopen keer, maar ik heb er onwijs veel zin in!

Wil je op de hoogte gehouden worden van mijn avonturen in Suriname?
Voeg jezelf dan toe aan de mailinglijst, dan ontvang je automatisch een e-mail als ik een verhaal geschreven heb!

Dat was het dan..

Tja, dat was het dan.. Met een heel dubbel gevoel schrijf ik deze laatste blog.

Wat heb ik hier een onvergetelijke tijd gehad!
Allereerst alle mensen die ik hier heb leren kennen. In Paramaribo wonen erg veel Nederlandse studenten waar ik veel mee heb gefeest in dit land. Maar naast de feestjes hebben we ook super mooie trips gemaakt. Blanche Marie, Blaka Watra, Stone eiland.. noem het maar op.

Naast alle vrijheid had ik natuurlijk ook nog het onderzoek. Samen met Yvonne heb ik onderzoek gedaan naar de kwaliteit van het klassenmanagement en het pedagogisch handelen van de leerkrachten op een basisschool in Suriname. We zijn hier met open armen ontvangen door zowel de collega's als de leerlingen. Zelf heb ik super veel geleerd op deze school. Zo is het onderwijs anders dan in Nederland, wat in het begin wennen was. Wat een verschil was zag ik zelf al snel als een ontwikkelpunt voor de school, maar als je erover na ging denken en erover in gesprek ging met de leerkrachten kwam je erachter dat het de Surinaamse cultuur is én daar is helemaal niks mis mee! Na sommige tegenslagen tijdens het onderzoek waarbij sommige dingen anders gingen dan gepland kunnen wij wel zeggen dat het onderzoek af is! En we zijn er trots op!!

Zoals ik al zei heb ik veel van het land gezien. De jungle, het moerasgebied, de savanne, de verschillende culturen.. noem maar op. Met of zonder gids(en) wij redde ons wel! Zo heb ik de meeste trips met een gids gedaan, maar heb ik samen met acht meiden ook een weekend een busje gehuurd en gingen we zelf gids spelen! Deze roadtrip zal ik ook nooit vergeten, wat een top weekend was dat! Maar zo denk ik eigenlijk over alle trips. Altijd als ik thuis kwam na een trip en met bijvoorbeeld mama ging skypen zei ik als eerste "Mam! Dit was zo'n gave trip!", waarop mama dan zei "Ja, zo kom je na elke trip terug!".

Over mama gesproken.. mama en marlijn zijn ook nog langs geweest wat ik echt heel erg fijn vond. Soms heb ik hier momenten gehad, vooral in het begin, dat ik naar huis wilde omdat ik de mensen in Nederland erg miste. Toen mama en marlijn kwamen hoefde ik hen niet meer te missen en kon ik volop genieten van het samen zijn. Ook met hun heb ik nog wat trips gemaakt en heb ik geprobeerd om ze een beeld van Suriname te geven.

Zoals ik deze blog begon; met een dubbel gevoel naar Nederland.. Voordat ik naar Suriname kwam had ik een beeld van dit land, maar dit beeld is zo veranderd! Ik wist niet dat het zo'n mooi land was (qua binnenland, want de stad is minder mooi). Suriname heeft onwijs veel verschillende culturen en de meeste inwoners van het land zijn erg gastvrij. Zo is mij afgelopen maanden opgevallen dat als je met een Surinamer praat over Suriname dat je de tijd moet nemen. Ze zijn erg trots op hun land en willen je alles vertellen over het land. Zo ben ik veel te weten gekomen over Suriname en weet ik zeker dat ik nog een keertje terug kom, want ik heb nog lang niet alles gezien!

Nou lieve mensen,

Nog een weekje en dan zal ik weer op Nederlandse bodem zijn!

Brasas foe mi tra oso sranang

Hieronder nog een aantal foto's van afgelopen tijd:

Al 89 dagen op Surinaamse bodem, nog 34 te gaan..

Alweer een tijdje geleden dat mama en Marlijn er waren. Na een liefdevol afscheid ging ik met m’n huisgenootjes naar de stad om 40 jaar onafhankelijkheid (srefidensie) te vieren. Bijzonder om zo’n feestdag hier mee te maken. Yvonne en ik hadden een shirt aan met de Surinaamse vlag erop, nou dat hebben we geweten.. enorm veel mensen wilde met ons op de foto en we werden van alle kanten gefilmd.

Ik zal eerst even vertellen wat ik afgelopen tijd gedaan heb en wil dan wat vertellen over het onderzoek.
Op sinterklaasavond heb ik met de hele groep sinterklaas gevierd. Van sinterklaas had ik veel leuke cadeautjes gehad die ik allemaal als herinnering kan houden aan Suriname. De volgende dag was ik op skype erbij om met papa sinterklaas te vieren. Best gek om iedereen bij elkaar te zien, maar gelukkig was de verbinding goed en heb ik volop kunnen genieten van wat quality time met de familie.
Samen met acht meiden heb ik een roadtrip gedaan. Er staan al wat foto’s van op Facebook. Wat was dat leuk zeg! Vrijdagavond vertrokken we richting Zanderij (het vliegveld), want daar was een feest in de buurt. Na een korte nacht vertrokken we zaterdag naar Ston Eiland. Wauw, wat een mooie omgeving is dat zeg! Daar hebben we lekker gelegen in onze hangmatten, gezwommen en ’s avonds gebarbecued met frikandellen en hamburgers. Na het eten kwam de eigenaresse van Ston Eiland naar ons toe om te vertellen dat ze piranha’s aan het vangen waren, dus dit wilde ik wel zien en uiteindelijk ging ze het bereiden en hebben we een piranha gegeten. Ik moet zeggen.. dit was behoorlijk lekker! Om 0.00uur was Merle jarig en dit moest natuurlijk gevierd worden onder het genot van een drankje. De volgende dag vertrokken we naar White Beach waar we met een aantal anderen Merle’s verjaardag verder vierden en een modderbad namen. Al met al een super leuke roadtrip gehad!
Deze week waren er kerstvieringen op school. Maandag was het kerstontbijt, ik sta nog steeds versteld van de eetgewoontes van de Surinamers.. in groep 2 hielp ik de juf en kreeg ik zelf ook te eten. Na een bord met nasi, bami en kip kregen we nog verschillende stukken cake, gevulde ei en chips… Ja, de kinderen kregen dit ook.. Dinsdag was de kerstviering in de kerk, alle klassen hadden een eigen stukje laten zien voorin de kerk. Naast deze voordrachten werden er verschillende liederen gezongen, werd er een verhaal verteld en werd er gebeden. Bijzonder om dit mee te mogen maken.

Het onderzoek.. ik kan eindelijk zeggen dat ik er echt trots op ben hoe het onderzoek van Yvonne en mij er tot nu toe uit ziet. Na een aantal tegenslagen hebben we het onderzoek vandaag zo goed als afgerond. Komende tijd wordt het voornamelijk doorlezen en de puntjes op de ‘i’ zetten. We hebben onderzoek gedaan naar het klassenmanagement en het pedagogisch handelen van de leerkrachten op onze toegewezen school. De eerste weken hebben wij hier geobserveerd, dit waren moeizame maar achterafgezien interessante dagen voor ons onderzoek. Na de observaties hebben wij interviews gehouden met een aantal leerkrachten om te weten te komen wat zij zelf de kwaliteiten en ontwikkelpunten van de school vinden. Dit hebben wij gevraagd zodat de school en de stichting onderwijs een duidelijk beeld hebben van hetgeen wat nog extra aandacht nodig heeft. Helaas was dit wat moeilijker dan verwacht, want waar de Nederlandse leerkrachten goed kunnen reflecteren kunnen de meeste Surinaamse leerkrachten dit moeizamer. Maar ook hier heb ik weer super veel van geleerd. Door de juiste vragen op de juiste manier te stellen kregen we de informatie die we wilde en dit konden we verwerken in ons onderzoek.

Na alles te hebben uitgewerkt wat meer tijd kostte dan we dachten hebben we de resultaten op een rij kunnen zetten om vervolgens een conclusie te trekken. Aan de hand van deze conclusie kunnen we in januari aanbevelingen doen aan de school en de stichting onderwijs. Halverwege januari zullen Yvonne en ik doormiddel van een interactieve training de leerkrachten bewust maken van hun eigen kwaliteiten om deze in te zetten bij hetgeen waarin zij nog kunnen groeien. Ook zullen we dit nog met hen evalueren. Daarnaast hebben we nog een gesprek met onze opdrachtgever van de stichting onderwijs, de directrice van stichting onderwijs en het schoolhoofd indien zij beter is om het gehele onderzoek door te nemen en over te dragen.

Al met al hebben we de laatste tijd kei hard gewerkt aan het onderzoek, maar het resultaat mag er zeker wezen!

Naast het schoolwerk ga ik komende maand nog volop genieten van de laatste tijd in Suriname. Voordat we gingen werd ons verteld dat de laatste twee maanden voorbij vliegen en toen dacht ik ja, dat kunnen ze mooi zeggen, maar echt… de tijd vliegt! Nog zo’n 34 dagen en dan sta ik gewoon alweer op Nederlandse bodem. Maar niet voordat ik vrijdag op trip ga naar Apiapaati om samen met een groep van 40 studenten kerst te vieren vier dagen lang in de jungle. En oud en nieuw zal ik hier in de stad vieren, dit blijkt echt een onwijs groot feest te worden met super veel vuurwerk onder het genot van een drankje. Het tweede weekend van januari ga ik nog op trip, de laatste trip met de groep waarmee ik afgelopen keren ook op trip ben geweest. Dan zullen we vier dagen lang verschillende mooie plekken van Suriname zien waaronder Avanavero waar watervallen te zien zijn. En in de laatste week ga ik nog met Merle op trip als afsluiting voor twee dagen.

Ik hoop dat jullie nu weer een beetje op de hoogte zijn van mijn reis.
Ik wens jullie allemaal een hele fijne kerst toe, geniet van de mensen om je heen en eet lekker!
Ook een hele fijne jaarwisseling toegewenst, doe voorzichtig zodat we elkaar in 2016 weer kunnen zien.

Wan switi kresdey nanga wan bun nyunyari.
Mi lobi joe.

(Foto's zal ik later uploaden, op Facebook staan al een aantal)

Familiebezoek en Bigipan

Toch bijzonder als familie langs komt in het land waar je zelf al bijna twee maanden leeft. Afgelopen zaterdag was het zo ver. Na een drukke tijd op stage kwamen mijn moeder en zus naar Suriname toe. Ik stond ze op te wachten op het vliegveld met onze taxichauffeur. Allerlei mensen kwamen er voorbij, maar weinig Nederlanders. Eindelijk zag ik ze door de schuifdeuren naar buiten komen. Na veel knuffels liepen we naar de taxi om nog verder te reizen naar Paramaribo. Helaas was het al donker en konden zij niet veel van de omgeving zien. Des te mooier was het de volgende dag toen ze wakker werden met het uitzicht op de palmbomen en het kreekje voor ons guesthouse.

Onze eerste trip was van dinsdag op woensdag (17-18 november). We gingen met z'n drieën naar Bigipan (vertaling: Grote vijver). Na drie en een half uur in de auto te hebben gezeten kwamen we aan bij de mangrove.

Uiteindelijk kwamen we bij onze mooie lodges aan midden op bigipan. Hier ontving Stefanie ons en kregen we een kamer. Na wat te hebben gegeten gingen we het bootje weer in om over bigipan te varen. Tot mama's grote verrassing (en grote droom) stonden er flamingo's aan de rand van het water.

De zon ging steeds meer onder en de vogels kwamen steeds meer naar ons toe. Allerlei verschillende vogels en wel 25.000 tot 30.000 in totaal. Toen de zon eenmaal onder was gingen we vissen. De gidsen hadden 's middags netten uitgezet in het water. Samen met de anderen op bigipan haalden we deze vissen uit de netten. Het merendeel van de vissen zou de volgende dag naar Nickerie gebracht worden. Een deel ervan kregen wij de volgende dag op ons bord, heerlijk!

De volgende ochtend stonden we vroeg op voor de zonsopkomst. Helaas was het wat bewolkt, maar het uitzicht was alsnog erg mooi. Na een heerlijk ontbijt hadden we even de tijd voor onszelf. Ik pakte mijn kans en ging kajakken over bigipan. Na het kajakken gingen we de boot weer in om naar het moerasgebied te varen. Aan de buitenrand van bigipan is het moerasgebied, ook hier leven veel vogels.

Al met al een super mooie, relaxte trip gehad. Zo mooi dat we dezelfde dag nog een volgende trip hebben gepland voor het weekend; Isadau!

Jungle, aapjes, Bertje de slang en het binnenland (Blaka Watra)

Natuurlijk ben ik hier voor school, maar trips maken hoort daar natuurlijk ook bij! Zo ben ik vorig weekend naar Blaka Watra geweest met elf anderen.
De trip begon in Lelydorp waar onze gidsen ons op stonden te wachten met drie jeeps. De tassen werden achterin gegooid en daar begon het avontuur. Na een onwijs mooie tocht door de jungle kwamen we aan bij Berg en Dal. Wat een mooie plek zeg! Helemaal afgelegen, super stil, super rustig en je voelde je er helemaal vrij. Bij Berg en Dal gingen we met de zipeline door de jungle en over de Suriname rivier. Met zo'n 55 km/h vliegen door de jungle is toch wel een fijn gevoel. Vol adrenaline lekker gezwommen in de Suriname rivier en kennis gemaakt met Bertje de slang. Dit is de slang van een van de gidsen; half jaartje oud en super tam. Iedereen mocht hem vast houden en met hem knuffelen.

Na die tijd vertrokken we weer met de jeeps naar de goudmijnen om daar te slapen. Hangmatten opgehangen onder de sterrenhemel en heerlijk Surinaams gegeten; kip met rijst en kouseband. Daarna een kampvuur aangestoken en ouderwets liedjes gezongen rond het kampvuur met de lokale bevolking (marrons). Vervolgens nog een goed gesprek gehad met een van de marrons waarbij hij mij op het hart heeft gedrukt dat je moet genieten van de kleinste dingen en dat je daar dankbaar voor moet zijn.

De volgende dag werd ik heerlijk ontwaakt in mijn hangmat in de buitenlucht. Na een ontbijt (bolletje met kaas en koffie!) vertrokken we naar de goudmijnen om daar een kijkje te nemen. Dit vond ik erg indrukwekkend. In de goudmijnen werken mannen dag en nacht en het is onwijs zwaar werk. Zij wonen in een soort van tenten bij de goudmijn en zien hun familie nauwelijks. Na de goudmijn gingen we naar het stuwmeer om even lekker te zwemmen. Onderweg nog even op de rand van een brug gestaan voor mooie foto's (komen later meer foto's op facebook). Na het zwemmen begon het jungleavontuur pas echt. Ik dacht dat we de jungle op de eerste dag al gezien hadden, maar dat nam ik al snel terug. Wat een geweldig uitzicht zeg! Zeker als je bovenop de jeep mag zitten en alles kunt zien.

Voor de afkoeling dachten we onderweg even te zwemmen in een kreekje, maar deze was niet bereikbaar. Dan maar even in een klein stromend plasje zitten en jezelf wassen.. Eenmaal op bestemming aangekomen werd iedereen sprakeloos. Wat een uitzicht... bovenop een berg kon je kijken naar de zonsondergang.. uitzicht op de boomtoppen van jungle en even aan niks anders denken dan aan dat moment. Het gevoel en het uitzicht vallen gewoon niet te omschrijven.

Toen de zon onder was maakte we weer een kampvuur en hebben we lekker patat gegeten, de gidsen verzorgden ons goed!!. Het slapen was wel even een dingetje.. Geen lekkere hangmat, maar een zeil wat diende als bed. We lagen met z'n alle op een groot zeil op een open stuk op de bergtop, met nog steeds het uitzicht over de jungle. 's Morgens wakker worden met aan de ene kant de zonsopkomst en aan de andere kant een gids die dieren aan het spotten was. En zowaar kwamen er apen in de bomen dichtbij ons, wauw! Na een ontbijt met ei gingen we weer verder. Langzaam aan weer richting Paramaribo met een aantal tussenstoppen; ananasplantage, indianendorp en Carolina. Bij Carolina nog even de hangmatten opgehangen om even te rusten, ook konden we lekker zwemmen. Bij toeval kwamen er twee speedboten langs waarop we mee mochten. Dus ook nog een tochtje over Suriname rivier gehad!

Al met al was het een super mooie, avontuurlijke trip!!